شیوه‌ی تاریخ‌نویسی بهنود تلفیقی از تاریخ و داستان است و از این منظر یکی از پرطرفدارترین شیوه‌ها است و تا به حال توسط بسیارانی مورد تقلید قرار گرفته.اغلب کتاب‌های این نویسنده، کتاب‌های تاریخی‌اند، اما نه تاریخی مستند. بلکه تاریخی آمیخته با خیال و دیدگاهِ شخصیِ بهنود. به قول خودش «تاریخ‌نگاری نمی‌کند، بلکه روایتگر تاریخ است.» راویتگری که بخش عظیمی از روایتش برآمده از حافظه‌ی شخصیِ خودش است، نه مستنداتِ تاریخی دقیق.
