کتاب «عصیانگر» اثر نویسنده و نمایشنامه‌ نویس فرانسوی الجزایری الاصل، آلبر کامو است. این کتاب که در سال 1951 میلادی منتشر شده است از پنج سرفصل تشکیل شده است که عناوین آن عبارتند از : «عصیانگر»، «عصیان متافیزیکی»، «عصیان تاریخی»، «عصیان و هنر» و «اندیشه نیمروزی».  آلبر کامو در این کتاب بسیاری از مکاتب و نحله‌ های فکری رایج  در اروپای زمان خود مانند نیست‌ انگاری، فاشیسم، کمونیسم و ... را با دیدی کم‌ نظیر بررسی کرده است و در همه آن‌ها به ریشه‌ یابی عصیان انسانی پرداخته است.

در بخش یادداشت مترجم این کتاب آمده است: « کامو می‌گوید اگر به هیچ چیز معتقد نباشیم و نتوانیم هیچ ارزشی را تایید کنیم، همه چیز مجاز شمرده می‌شود و هیچ‌ چیز اهمیتی نخواهد داشت. چنین وضعیتی به نیست‌ انگاری می‌انجامد و در نتیجه «منطق بر عذاب وجدان که در نظرمان امری باطل خواهد بود، مقدم خواهد شد». باید توجه داشت که کامو به طور کلی با عصیان مخالفتی ندارد و آن را جنبشی می‌داند که «فرد را به دفاع از حیثیت مشترک همه افراد بشر می‌ انگیزاند» و بر آن است که «آگاهی همراه با عصیان پدیدار می‌شود».

این کتاب با عنوان «انسان طاغی» نیز ترجمه و منتشر شده است. آلبر کامو در این اثر ارزشمند هم از زوایه متافیزیکی و هم از زوایه تاریخی به سیر تحول عصیان در جوامع اروپایی پرداخته است و در این میان دیدگاه‌ها و آثار فیلسوفان و هنرمندان طراز اول اروپا همچون نیچه، هگل، داستایفسکی، آندره بروتون و ... را نیز مورد واکاوی قرار داده است که ویژگی شاخصی به این کتاب خواندنی بخشیده است. این اثر تحلیلی به بسیاری از زبان‌های دنیا ترجمه شده است و در ایران نیز توسط مترجم‌ها و انتشارات گوناگونی به چاپ رسیده است. «عصیانگر» را می‌توان چکیده افکار و تحلیل‌های کامو در مورد مکاتب تاثیرگذار تاریخ دانست که علاقمندان این نویسنده و متفکر بزرگ را به خود جلب خواهد نمود.