حلزون‌های خانه به دوش

کتاب حلزون‌های خانه به دوش حاوی دوازده مقاله از شهید آوینی در دفاع از دین و دینداران در مقابل کج‌اندیشان است که در سال‌های 68 تا 70 در نشریه سوره منتشر شده است.

در مقاله اول با عنوان کدام عرفان؟ نویسنده به معنای کاذبی که از عرفان بلافاصله بعد از قطع‌نامه 598، در هنر ظهور یافته اعتراض می‌کند. دلیل  آن را هم غرب‌زدگی می‌داند.

مقاله دوم با عنوان روشن‌فکران و معاصر بودن، در جواب سئوالی با عنوان «تلقی شما از معاصر بودن چیست؟» در نشریه «دنیای سخن» نوشته شده است. نقدشان به تعریف «معاصر بودن» است که معادل «امروزی بودن» درنظر گرفته شده است. نویسنده کتاب، امروزی بودن را مسئله کسانی می‌داند که انقلاب اسلامی را به ارتجاع نسبت می‌دهند.

مقاله سوم با عنوان آفات غرض‌ورزی به نقد تفکر متأثر از اومانیسم می‌پردازد؛ تفکری که برای انسان هویتی مستقل از خدا و عالم خلقت فرض می‌کند و آن‌گاه بر اساس این مقدمات، اختیار انسان را  خیالی بیش نمی‌داند.

مقاله چهارم با عنوان وقتی روشنفکران وارث انقلاب می‌شوند... در نقد به مصاحبه «کیهان فرهنگی» با تقی مدرسی در رابطه با سلمان رشدی نوشته شده است. شهید آوینی می‌نویسند بهترین راه از سمت دشمن برای مقابله با حکم تاریخی امام خمینی در مورد سلمان رشدی، ایجاد شک در مسئله و تغییر صورت مسئله است که به خوبی در سخنان مدرسی نهفته شده است.

در سایر مقالات هم همین لحن منتقدانه ادامه می‌یابد، زیرا که شهید آوینی خطری را نسبت به انقلاب درک کرده‌اند و آن هم تلاش هدفدار و هوشمندی است که می‌خواهد انقلاب اسلامی را در درون نظام گسترده‌ی فرهنگ جهانی ببلعد و جذب و هضم کند.

متن کتاب به دلیل استفاده از کلمات و تشبیهات متنوع می‌تواند برای افرادی هم که می‌خواهند نویسندگی را بیاموزند مفید باشد.