«مرگ فروشنده»

« ویلی فروشنده‌  دوره‌گردی که در شصت‌سالگی به نارسایی حافظه دچار می شود و از طرف دیگر نیز یک ورشسکت ناکام است. بیف و هپی پسران او هستند که قصد خرید مزرعه‌ای در غرب را دارند . این دو از وضعیت به وجود آمده شکایت دارند و از پدر خود بسیار عصبانی اند .علاوه‌بر تمام بی‌سامانی‌هایی که دامن‌گیر خانواده‌ی آن‌ها شده است، بیف نفرت و عصبانیت شدیدی از پدر خود دارد. ویلی از رازی با خبر است که دیگران از آن آگاه نیستند. او که دیگر نمی‌تواند وضعیت اسفناک خانواده‌ اش را تحمل کند، به خودکشی و استفاده از بیمه‌ی عمر فکر میکند ... »

«آرتور میلر» برای این نمایشنامه که معروف‌ترین اثر اوست ، موفق به دریافت جایزه پولیتزر و جایزه‌ی تونی شده است.

در بخش آغازین نمایشنامه می‌خوانیم: «در ابتدا فقط ساختمان بیقواره‌ی کشتی مانندی که نور کبود شب بر آن می‌تابد، به چشم می‌خورد. اکنون واضح‌تر می‌شود. لبه‌ی شیروانی پشت‌بام و پنجره‌ی بلند زیر آن را می‌توان دید. در طبقه‌ی دوم، دو تخت‌ خواب دیده می‌شود. اینجا یک خانه است، یا بهتر بگوییم استخوان‌بندی خانه‌ای است که از آن اتاق خواب طبقه‌ی بالا و در طبقه‌ی اول آشپزخانه و پهلوی آن، اتاق خواب دیگری، به چشم می‌خورد. بین اتاق‌ها دیواری نیست و همه چیز را می‌توان دید، درست همانطور که در دنیای خاطرات و رویاها، خانه ها و اتاق‌هایی که در آن‌ها زندگی می‌کرده‌ایم، صحبت‌ها و فریاد‌هایی را که دیوار بینشان حایل بود، بدون هیچ دیواری می‌بینیم و به خاطر می‌آوریم... .»