در انتظار گودو

نمایشنامه «در انتظار گودو» یکی از مشهورترین آثار ادبی جهان است که نام و آوازه سائوئل بکت را برای همیشه ماندگار کرده است. این نمایشنامه درباره دو شخصیت به نام‌های «استراگون» (گوگو) و «ولادیمیر» (دی‌دی) است که در راهی خارج از شهر در انتظار ملاقات شخصی به نام «گودو» هستند. در این انتظار گویی بی ‌پایان آن دو آنچه را در ذهن دارند و همچنین گذشته پر از ابهام خود را برای یکدیگر بیان می‌کنند. آن دو با وجود مشکلاتی که دارند نمی‌توانند محل خود را ترک کنند زیرا محکوم به انتظارکشیدن هستند. در میان دقایق این انتظار شخصیت‌هایی چون «پوزو» و برده ‌اش «لوکی» نیز برای مدتی به آن‌ها می‌پیوندند. در این اثر مخاطب نباید توقعات کلاسیکی نسبت به نمایشنامه داشته باشد زیرا ساموئل بکت در تلاش است تمام انتظارات گذشته از آثار نمایشی را به چالش بکشد.

این نمایشنامه دو پرده‌ای ترکیبی از تراژدی و کمدی است که می‌تواند بیانگر و نمادی از وضعیت انسان معاصر باشد. تمرکز نویسنده در این نمایشنامه بر دیالوگ ‌های دو شخصیت اصلی یعنی استراگون و ولادیمیر قرار گرفته است، دیالوگ‌های که دنیای درونی و ذهنیات شخصیت‌ها را برای ما روشن می‌کند. ساموئل بکت و اوژن یونسکو را به عنوان بنیانگذاران «تئاتر ابزورد» می‌شناسند، نویسنده‌هایی که با خلق آثاری طراز اول، دنیای آثار نمایشی را به قبل و بعد از خود تقسیم کرده‌اند.

نویسنده در این نمایشنامه جهانی خالی از معنا را نشان می‌دهد؛ جایی که واقعیت به امری غیر واقع تبدیل شده و بسیاری از مفاهیم روشن در نزد انسان به سمتی پوچی حرکت می‌کند. شخصیت ‌های نمایشنامه نمادی از سرگردانی انسان معاصرند و به هیچ وجه نمی‌توانند از تهی و پوچ‌ بودن زندگی حود کنار بکشند. نمایشنامه «در انتظار گودو» اثری شاخص و تاثیرگذار بر بسیاری از نویسندگان و مکاتب نمایشی بعد از خود است و نقشی بی‌بدیل در گسترش زبان و ابزارهای تئاتر و آثار نمایشی بعد از خود داشته است.