بیچارگان

کتاب «بیچارگان» نخستین اثر نویسنده شهیر روس، فیودور داستایفسکی است. این اثر که در گونه رمان‌ های کوتاه  طبق ه‌بندی می‌شود در سال 1846 میلادی به چاپ رسیده است. در این رمان با دختر جوان و مرد مسنی (از خویشاوندان دختر) آشنا می‌شویم که در دو مجتمع در کنار هم زندگی می‌کنند. این دو به خاطر شایعه‌ های همسایه‌ ها ترجیح می‌دهند به جای ملاقات حضوری به صورت غیابی و از طریق نامه‌ن گاری با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این رمان پیش از این با عناوین «نگون‌بخت»، «مردم فقیر» و «بیچارگان»توسط مترجمین‌ و انتشارات گوناگونی به چاپ رسیده است.

در بخشی از این رمان آمده است: «ما اشخاص پیر به اشیاء علاقمند می‌شویم و دلبستگی پیدا می‌کنیم میدانی که اطاق کوچک بود و دیوارها... خوب دیوارها البته مانند سایر دیوارها بود. دیوارها چیزی نیستند. این خاطرات آن است که مرا اندوهگین می‌سازد. تعجب در این است که این خاطرات با تمام لطفی که دارند مرا بدبخت می‌کنند. حتی چیزهای که بد بودند و زمانی اسباب ناراحتی مرا فراهم می‌کردند اکنون خوب و پاک به نظرم می‌رسند».

داستایوفسکی این کتاب را در زمستان قبل از انتشار اثر نوشته بود و آن را به امانت نزد دوستش گریگارویچ می‌گذارد و زمانی که دستنویس این کتاب توسط نکراسوف و بلینسکی دو منتقد سرشناس روسیه خوانده می‌شود به قابلیت‌ های این نویسنده جوان پی‌ می‌برند و از انتشار کتاب حمایتی تام به عمل می‌آورند. ساختار این کتاب به شکل نامه‌نگاری است و نویسنده بر فقر و مصائب همراه با آن در زندگی شخصیت‌ ها تمرکز نموده است. دو شخصیت اصلی رمان که بار اصلی داستان را بر دوش دارند به چیره‌ دستی تمام پرداخت شده‌اند و نویسنده با نامه‌های که آن‌ها برای یکدیگر می‌فرستند سعی کرده است زوایای پنهان و پیدای این شخصیت‌ ها را به مخاطب خود معرفی نماید. رمان «بیچارگان» اثری شاخص در کارنامه داستایفسکی است که راه را برای انتشار دیگر آثار فاخر این نویسنده هموار کرده بود.