تاریخ سخت‌کشی

یکی از مسائلی که در تاریخ ایران و دیگر کشورهای جهان بارها رخ داده است مسئله «سخت‌کشی» است؛ یعنی مجازات سنگین و سخت‌کشی تبهکاران برای آرامش مردم و همچنین عبرت برای دیگرانی که قصد انجام چنین کارهایی را در آینده دارند. سخت‌کشی تبهکاران گاهی دامن بی‌گناهان را نیز می‌گرفته و آن‌ها را به سرنوشتی دردناک دچار می‌کرده است. «سخت‌کشی» بخشی از تاریخ است و به باور نویسنده نمی‌توان گفت همیشه با پیامدهای منفی همراه بوده و سودی برای مردم نداشته است. در این کتاب مولف با بهره‌گیری از اسناد تاریخی و در ضمن معرفی انواع سخت‌کشی، نمونه‌هایی عینی از این نوع از مجازات را در طول تاریخ بیان کرده است. به باور گذشتگان و حتی انسان‌های امروزی، تاریخ می‌تواند محلی برای یادگیری از کارهای نیک و پندگرفتن از بدی‌ها و پرهیز از انجام آن‌ها در آینده باشد؛ تاریخ می‌تواند عرصه روشنگری و جست‌وجوی دورنمایی برای آینده باشد. عباسقلی غفاری‌فرد در این کتاب موارد زیادی را از «سخت‌کشی» بیان می‌کند اما به مخاطب هشدار می‌دهد که وی نه سنگدل است و نه چنین شیوه‌ای را برمی‌تابد و بر این باور است که سخت‌کشی برآمده و همراه با خوی بد و سرشت ناپاک برخی از انسان‌هاست.

این نویسنده از دیدگاه تاریخی و از دیدگاه زمان به سخت‌کشی نگاه می‌کند و به باور وی سخت‌کشی گاهی از روی ناچاری و برای جلوگیری از سرپیچی از قانون و بازداشتن ستمگر از ستم و جلوگیری از بیداد انجام گرفته و گاهی هم نام کسی را که به آن شیوه کشته‌شده، پرآوازه ساخته است. بریدن اندام‌ها، کندن پوست، سوزانیدن و کباب‌کردن، پاره پاره‌کردن، زنده به گورکردن، زیر تازیانه و چوب‌کشتن و خردکردن سر با گرز، خفه‌کردن، بستن به دم اسب و بستن به درخت، در دیگ جوشان‌انداختن و نمد پیچیدن، جوال‌دوز بر زبان‌زدن و در پوست خام‌گذاشتن و زیر پای فیل انداختن تنها بخشی از سخت‌کشی‌هایی است که در این کتاب به آن‌ها اشاره شده است. این کتاب جنبه‌هایی تاریک از تاریخ ایران و جهان را برای عبرت دیگران بازگو کرده است.