رازی در کوچه‌ها

چاپ نخست کتاب «رازی در کوچه‌ها» در سال 1386 منتشر شده است و داستان آن در مورد «عبو» است که روزهای آخر عمر خود را می‌گذراند. وقتی که دخترش حمیرا از تهران به ملاقات وی می‌آید با دیدن پدر و خانه قدیمی ‌شان همه خاطرات خوب و بد گذشته برای وی زنده می‌شود. به یاد مادرش ماهرخ می‌افتد که در برابر سخت ‌گیری ‌های پدر سپر بلای بچه ‌ها بود و ... خاطرات یکی بعد از دیگری به ذهن حمیرا هجوم می‌آورد و داستان با این خاطرات عمقی باورنکردنی می‌یابد.

در پشت جلد این کتاب آمده است: «درخت مثل خود آذر است، شوخ و شنگ و دیوانه. از مدت‌ها پیش پیله کرده‌‌ام به درخت. شاید هم درخت پیله کرده است به من. بعضی وقت‌ها می‌آید و مثل ولگردی می‌چسپد به دیوار مغزم و همان جا از نو سبز می‌شود. آفتاب از هر طرف به آن می‌تابد و درخت انگار یک هوا بلندتر می‌شود. از همه‌ی خانه‌های محله می‌شود آن را دید. بعد آرام و بی‌صدا دود از آن بلند می‌شود مثل این است که ذره‌بین گنده‌ای رویش بگیری و آتشش بزنی یا انگار صاعقه آن را زده باشد. صاعقه‌ای بدون باران، آن هم در هوای آفتابی. اریب، ناگهانی و بی‌صدا، درخت سیاه می‌شود».

فریبا وفی در این رمان از تکنیک رفت و برگشت‌های زمانی بین گذشته و حال برای پرداخت شخصیت ‌ها و داستان اصلی رابطه حمیرا با پدرش استفاده می‌کند آن هم با نثری ساده و روان که مخاطب را در پیگیری داستان با هیچ مشکلی روبرو نمی‌کند. از ویژگی‌های این رمان خواندنی خلق فضایی ملموس برای مخاطب است به شکلی که خواننده اثر به راحتی در این فضا قرار می‌گیرد و باورپذیری داستان را برای مخاطب بیشتر می‌کند. یکی از شخصیت ‌های جذاب این داستان، آذر است که با شیطنت ‌ها و جذابیت رفتاری خاصی که دارد مخاطب را با خود همدل می‌کند.