مجموعه «نرگس» مجموعه‌ای است دربرگیرنده سی ‌و دو قطعه شعری از حسین صفا است که به‌خاطر وجود برخی اشتراکات سبکی در زبان و نوشتار، در نوع نگاه و زاویه دید، در سازوکار تصویرسازی، در سازوکار نحوی، در شیوه پیکره‌بندی شعر، در موسیقی سطرها، در لحنی که به‌ویژه در پایان شعرها بیشتر خودش را نشان می‌دهد و در اندوهی که در جای‌جای مجموعه گسترده است، نشان از آن دارد که اثر طبع و قلم یک‌نفر است.

«نرگس» تجربه جدی‌تر این شاعر در شعر سپید است و از اسم کتاب معلوم است که با فضایی زنانه و به قول خود صفا مادرانه مواجهیم.

اغلب سپیدهای حسین صفا، از ساختار پذیرفته‌شده و غالب شعر سپید، بهره چندانی ندارند و در تلاش‌اند تا در بی‌ساختاری یا ساختارگریزی، به نوعی ساختار درونی و حسی و عاطفی برسند که البته در موارد بسیار، از سلسله تداعی‌های زنجیره‌وار و نوعی سیالیّت تصویری برخوردارند و یقیناً آشنایان با ذهنیّت این شاعر، به‌خوبی می‌توانند آن ساختار درونی و عاطفی و حسی را حس کنند .

مجموعه  «نرگس» مجموعه‌ای است که کار سپیدسرایانِ بعد از این را دشوار می‌کند چراکه در چندین و چند شگرد شاعرانه ناب، به کمال رسیده، یا به آن بسیار نزدیک شده است .

آهنگین بودن زبان شعرهای این اثر نیز مساله‌ای است که نمی‌توان، و نباید بی‌تفاوت از کنار آن گذشت، آن هم در روزگاری که موسیقی اصیل شعر رو به فراموشی نهاده و گوش مخاطب فارسی‌زبان، رفته‌رفته آن حساسیت خاصی که زمانی به آهنگ زبان داشت را دارد از دست می‌دهد.