اسکارلت دهه‌ شصت

کتاب «اسکارلت دهه‌ی شصت» مجموعه شعری از نمایشنامه‌نویس، نویسنده و شاعر، سجاد افشاریان است. از عناوین شعرهای این مجموعه می‌توان به: «حال خوبی ندارم مادر»، «برداشت آخر را از عمد سرفه کردم»، «به این سترگ ارغوانی شراب مرا راهی نیست»، «اثاث خانه را کشیدم»، «به یاد شالیزار موهات»، «در بندر دلگیر تهران»، «دلم انتظار یک دشت را می‌کشد»، «بعد از تو»، «وقت‌های بی‌جانی»، «همیشه چیزی برای از دست دادن هست»، «تمام آدم‌ها در قلب چشم‌های‌شان»، «وقتی سایه‌ام را دیدم»، «من فقط یادم رفت»، «چشم‌های تو شهری را شاعر می‌کند»، «عاشقانه‌ترین چای‌ها را با تو نوشیدم»، «جمعه‌های دست تو»، «عشق نام دیگر حادثه بود» اشاره کرد.

در شعری با عنوان «برداشت آخر را از عمد سرفه کردم»از این مجموعه می‌خوانیم: «برداشت آخر را از عمد سرفه کردم، تا یک بار دیگر بیشتر بگویم، که چقدرها دوستت دارم، و این حجم بی‌قراری چشم‌ها تمامش بداهه بود، برداشت بهتر بسیار داشتیم اما با تلخی بی‌پایان تمام شد و تمام شد».

 از این مجموعه شعر نو استقبال گسترده‌ای صورت گرفته است و پرفورمنسی که از از این مجموعه شعر اقتباس شده مورد تحسین بسیاری از منتقدان این عرصه قرار گرفته است. شعرهای سجاد افشاریان سرشار از احساس و خیالی زیبا است که می‌توان بسیاری از آن‌ها را در حیطه شعرهای رمانس(عاشقانه) رده‌بندی نمود. واژگان و احساس موجود در این شعرها با مخاطب اثر ارتباط نزدیکی برقرار می‌کند و سادگی و بی‌آلایشی آن‌ها از سادگی طبع نویسنده سرچشمه گرفته است. نویسنده که در حیطه فیلمنامه‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی نیز فعالیت داشته است به کلمات خود بار نمایشی خاصی بخشیده است و با تصویرسازی‌های زیبای خود مخاطب را به درون دنیای از رنگ و نقش وارد می‌کند. مجموعه «اسکارلت دهه شصت» اثری قابل قبول در کارنامه سجاد افشاریان است و استقبال گسترده از این کتاب را می‌توان به نوعی تایید فعالیت شعری وی در نظر گرفت.