داستان این کتاب درباره سربازی است که با یک مشکل خانوادگی روبه‌رو و مجبور به فرار از پادگان محل خدمت خود می‌شود اما فرار از پادگان نه تنها به حل مشکل وی کمکی نمی‌کند بلکه اوضاع را تا حد زیادی برای وی پیچیده‌تر می‌کند. این کتاب از زوایه دید دانای کل روایت می‌شود و در آن نه تنها بر زندگی شخصیت اصلی داستان تمرکز می‌شود بلکه شخصیت‌های فرعی اثر نیز مورد توجه قرار می‌گیرند و قصه‌ ها به خوبی درهم تنیده می‌شوند. در رمان «انجمن نکبت‌ زده‌ها» سلمان امین بر درونمایه‌های اجتماعی تمرکز کرده است و توانسته به زیر لایه‌های جنوب شهر تهران نقب بزند؛ هرچند شاید این روی دیگر تهران برای برخی از مخاطبان کتاب چندان خوشایند نباشد. امین در این دومین رمان خویش بار دیگر از شهر به عنوان بستر شکل‌ گیری داستانش بهره می‌برد و سعی می‌کند آن را همچون بخشی از هویت شخصیت‌های اصلی داستان توصیف نماید. مرکز تلاقی و کانون محوری این داستان یک پمپ‌ بنزین در جنوب شهر تهران است که بسیاری از کارتن‌ خواب‌ ها به بهانه‌ های گوناگون گذرشان به آنجا می‌افتد و اندک اندک گره‌ های داستانی کتاب در این مکان شکل می‌گیرد. این نویسنده در خلق و پرداخت شخصیت‌ های اثر موفق ظاهر شده و توانسته در روایت کلاسیک خود از آدمهای داستان بر مخاطب اثر نیز تاثیری عمیق به جای بگذارد.

سلمان امین نویسنده، طنزپرداز و شاعری است که تاکنون یک دفتر شعر به نام «اونی که نشسته از راست» و یک رمان بلند دیگر به نام «قلعه‌مرغی، روزگار هرمی» از وی به چاپ رسیده است. رمان قبلی امین برنده دوازدهمین دوره جایزه هوشنگ گلشیری گردید. زبان ساده و روان، پرداخت مناسب شخصیت‌ها و توصیف‌ عمیق‌ترین احساسات و افکار آن‌ها از این کتاب اثری ارزشمند و خواندنی به وجود آورده است. بیان دقیق جزئیات صحنه نه تنها در شکل‌گیری داستان در ذهن مخاطب به خوبی عمل می‌کند بلکه در همراهی وی با داستان نیز نقشی تاثیرگذار دارد.