قهرمانان تاریخ

ویل دورانت، فیلسوف، تاریخ‌ نگار و برنده جایزه معتبر پولیتزر چهار سال پیش از مرگش (در سال 1981) نوشتن کتابی را شروع کرد که به آخرین اثر وی در کارنامه‌ اش تبدیل شد. وی قصد داشت خلاصه‌ ای از تحسین‌ شده‌ ترین کتابش یعنی «تاریخ تمدن» را ارائه دهد زیرا وی می‌دانست با روی کارآمدن رسانه‌ هایی چون سینما، رادیو و تلویزیون مردم روزبه‌ روز از مطالعه آثار حجیم خودداری می‌کنند. دورانت فهرستی از شخصیت‌ های تاریخی که فکر می‌کرد مورد علاقه مخاطبان قرار می‌گیرد را تهیه کرد این فهرست از «کنفسیوس» تا «لی‌ پو» و از «آبراهام لینکلن» تا «والت ویتمن» را دربرمی‌گرفت. شاخص‌ترین شعرا، هنرمندان، دولتمردان و فلاسفه‌ ای که چشم‌ انداز تاریخ بشر را هویت بخشیده‌اند در این اثر سترگ قرار گرفته است و مخاطبان کتاب از این طریق می‌تواند از دستاوردها و زندگی مردان و زنان بزرگ تاریخ، آن هم از زبان دو تن از بزرگ‌ ترین مورخان جهان اطلاع پیدا کنند. این کتاب پیش از انتشار در قالب 19 متن توسط ویل و آریل دورانت برای یک برنامه رادیویی آماده شده و حتی تعدادی از آن‌ها را نیز ضبط کرده بودند. ویل دورانت دریافته بود که با اعمال تغییراتی جزئی این متون می‌توانند به کتابی بسیار خواندنی تبدیل شوند. کتاب «قهرمانان تاریخ» را می‌توان آخرین تلاش ویل دورانت از برداشت خود از تاریخ به مثابه فلسفه به شمار آورد.

این اثر را منتقدان معرفی فوق‌العاده‌ای بر تاریخ خوانده‌اند تا اشتیاق خواننده را برای دنبال‌کردن قهرمانان مورد علاقه‌اش در داستان مفصل‌تر «تاریخ تمدن» تحریک نماید. دورانت قصد داشت این کتاب را در بیست و سه فصل به پایان برساند اما قضا و قدر به وی چنین مهلتی نداد و وی بیست و یک فصل را پیش از آن که همسرش «آریل» سکته مغزی کند به پایان رساند و خود نیز در سال 1981 به علت مشکلات قلبی در بیمارستان بستری گردید. دست‌ نوشته‌هایی که به کتاب حاضر انجامیده از سه نقل مکان و یک سیل جان سالم به در برده است. «قهرمانان تاریخ» بسیاری از درس‌‌ هایی را که دورانت معتقد بود تاریخ می‌تواند به ما بیاموزد از دین گرفته تا سیاست و حتی مشکلات اجتماعی را دربرمی‌گیرد.