دیوید بروکس در این کتاب معتقد است در زندگی هر انسانی دو کوه وجود دارد که برخی از افراد به قله کوه نخست صعود می کنند اما فقط عده کمی توانایی رسیدن به قله دوم را دارند.

اهداف در کوه اول، اهداف متعارفی هستند که فرهنگ ما تاییدشان می کند؛ رسیدن به موفقیت، برخورداری از شهرت مناسب، دعوت شدن به حلقه های مناسب و تجربه کامیابی شخصی، تمام چیزهای معمولی؛ خانه خوب، خانواده خوب، تعطیلات خوب، غذای خوب، دوستان خوب و غیره.

گروهی از آدم ها به قله این کوه اکتفا نمی کنند و گروهی دیگر با یک شکست از بالای آن قله نخست به پایین می افتند. کوه دوم برخلاف کوه نخست (که خواسته های نفس را در مرکز قرار داده است)، همان چیزی است که شما ممکن است آن را جهان بینی رابطه گرایانه بدانید و رابطه، تعهد و خواسته های قلب و روح را در مرکز توجه خود قرار می دهد.

کوه اول بر جهان بینی فردگرایانه استوار شده است که به باور نویسنده در آن زیاده روی کرده ایم. با مطالعه این کتاب مخاطب زندگی خود را هم در بستر فردی و هم در بستر اجتماعی بررسی می کند و نسبت به خود شناخت دقیق تری بدست می آورد. بروکس در راستای آثار قبلی اش نگاه متفاوتی به زندگی انسان دارد و وی را به یک زندگی اخلاقی جمعی دعوت می کند.