بسیاری از افراد در جوامع مختلف بر این باورند که چون فقیران تنبل هستند، چون تربیت و آموزش درستی ندارند، چون برنامه‌ریزی ندارند و چون کم‌هوش و کوته‌بین هستند، به ناگزیر، فقیرند اما نویسندگان این کتاب نگاهی تازه و متفاوتی به این موضوع دارند. به باور سندهیل مولایناتان و الدار سفیر، فقیران چون در دام فقرند و دچار کمبودند، کوته‌بین می‌شوند و نمی‌توانند برنامه‌ریزی کنند. فقر تنها کمبودی نیست که در این اثر به آن پرداخته می‌شود؛ از کمبودهای کلان همچون فقر و بیکاری گرفته تا کمبودهای شخصی‌تر همچون کمبود زمان و کمبود دوست، کمبودهای چشمگیری هستند که مولفان این کتاب به آن پرداخته‌اند.

این پژوهشگران با آزمایش‌ها و یافته‌های بسیار، می‌خواهند ثابت کنند که این کمبودها نتایج کمابیش مشابهی دارند و به رفتارهای پیش‌بینی‌پذیری می‌انجامند اما برای مبارزه با این کمبودها چه باید کرد؟ نویسندگان در کتاب از طیف وسیعی از پژوهش‌ها و مقاله‌های خود و همکارانشان به‌خصوص «فقر کارکرد شناختی را مختل می‌کند؟» تا پژوهش‌های متنوع دیگر بهره می‌برند تا انواع کمبودهای فردی و اجتماعی را برای مخاطبان اثر بیان و راه‌های مقابله با این کمبودها را نیز تبیین نمایند.

کتاب علاوه بر مطالب فوق، خاطره‌های بسیاری از زندگی فردی و اجتماعی را برای ما یادآوری می‌کند، ایده‌های بسیار را به ما می‌دهد و می‌تواند جرقه اندیشه‌های بسیاری را بزند تا درک بهتر و عمیق‌تری از انواع کمبودهای اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی داشته باشیم. نویسندگان اثر مباحث خود را به زبانی ساده بیان می‌کنند تا هم متخصصان و سیاست‌گذاران بتوانند از آن استفاده کنند و هم دیگر مردمان کنجکاو و دغدغه‌مند. کتاب در سه بخش به تدوین مباحث خود پرداخته است. در بخش نخست ذهنیت کمبود تشریح می‌شود. بخش دوم از واقعیت مهم «کمبود کمبود می‌آورد»، پرده‌برداری می‌کند و در بخش نهایی اثر نیز مبحث «طراحی برای کمبود» ارائه شده که می‌تواند به بهبود زندگی افراد در جامعه کمک کند.