عبدالحمید ضیایی که سالهای نوجوانی و جوانی را با خواندن شعر، به ویژه آثار کلاسیک کهن و معاصر ایران، سپری کرده بود و هر از گاهی نیز شعر میسرود و برای آشنایان و دوستان میخواند؛ در سالهای دانشگاه و پس از آن به شعر و دنیای شاعری با رویکردی حرفهای و جدی، روی آورد. تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی ضیایی را به غور و پژوهش در حوزهی تاریخ ادبیات و نظریات ادبی کشاند. با درگیر شدن در تئوریهای ادبی، ذهن او به سمت فلسفه و نظریات فلسفی نیز سوق پیدا کرد. به طوری که برای ادامه تحصیل در مقطع دکترا تصمیم گرفت به رشتهی فلسفه تغییر رشته دهد. او در دهه هشتاد برای تحصیل در رشتهی فلسفه غرب، به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن ثبتنام کرد. عبدالحمید ضیایی علاوه بر تحصیل، پژوهش و نگارش مقالات انتقادی و تحلیلی را آغاز کرده بود و در کنار اینها سرودن شعر را ادامه میداد.