دوباتن مانند هیچ فیلسوفی نیست. او عاشق فلسفیدن است و دوست دارد این مهارت در تمام جهان گسترش پیدا کند. هرچند او در این راه منتقدان زیادی دارد. منتقدان او اعتقاد دارند که نمیتوان بدون آموزش صحیح، مردم را به فلسفهورزی عادت داد. اما در این بین کار دوباتن و نوشتههای او اگر هیچ اثری نداشته است، توانسته ما را به سمت اندیشهی انتقادی و خردورزی سوق دهد. او در بیشتر کتابهایش هیچ نتیجهگیری نمیکند و مخاطب را با نوع دیگری از نگاه به سوژه تنها میگذارد.