سووشون

«دوست داشتن که عیب نیست بابا جان . دوست داشتن دل آدم را روشن می کند . اما کینه و نفرت دل آدم را سیاه می کند . اگر از حالا دلت به محبت انس گرفت ، بزرگ هم که شدی آماده دوست داشتن چیزهای خوب و زیبای دنیا هستی . دل آدم عین یک باغچه پر از غنچه است ، اگر با محبت غنچه ها را آب دادی باز می شوند ، اگر نفرت ورزیدی غنچه ها پلاسیده می شوند ...»

جمله زیر را به یاد دارید ؟

« یوسف می گفت شلخته درو کنید تا به خوشه چینان نیز برسد ... »

شاید آن در کتاب ادبیات دبیرستان خوانده باشید ؛

بله این جمله منتخب رمان سووشون از نویسنده سیمین دانشور است کسی که آغازگر فصلی تازه در تاریخ داستان‌نویسی ایران به شمار می‌آید ،

این اثر بیانگر وقایع دهه 20 و در زمان سلطه انگلیس بر ایران است . دورانی که پیشرفت و رشد تنها زمانی حاصل می شد که در اختیار بیگانگان باشی ، زمانی که هر صدای حقی در نطفه خاموش می شد .

نویسنده در این داستان پرحرکت و ماجرا، با نثری شاعرانه، دقیق و محکم، تصویری درونی و هنرمندانه از رخداد های منطقه فارس در سال‌های جنگ دوم جهانی به خواننده ارائه می کند.