رمان «سلوک» اثر نویسندۀ توانا و تأثیرگذار تاریخ ادبیات داستانی ایران، محمود دولت‌آبادی است. این کتاب که برای اولین بار در سال 1382 به چاپ رسیده است، توانسته جایزۀ ادبی «واو» را برای نویسندۀ کهنه‌کار اثر به ارمغان آورد.

سلوک، داستان مرد میانسالی به نام قیس را روایت می‌کند که درگذشته‌ای که اکنون برای او گویی هزاران سال طول کشیده است با دختری 17 ساله به نام مهتاب آشنا شده است و این ایام خوش آشنایی برای او 10 سالی به درازا انجامیده است. بعد از این ایام، مهتاب که دیگر مانند گذشته نیست به آیندۀ زندگی خود می‌اندیشد و برای بدست‌آوردن اهدافی دیگر در زندگی‌اش، قیس را ترک می‌کند و بعد از تهی شدن زندگی قیس از وجود مهتاب، تمام زندگی وی به هذیانی بی‌پایان، مانند شده است که در هر لحظۀ آن مهتاب جلوه‌گر می‌شود.

نویسنده که با انتخاب نام قیس برای شخصیت اصلی رمان(که یادآور شخصیت قیس در لیلی و مجنون نظامی گنجوی است) سعی کرده است گذری به عشق و شوریده‌گی بی‌مانند قیس در منظومۀ لیلی و مجنون بزند و مصداقی امروزی برای این شخصیت و عشق آنها خلق کند. اکثر بخش‌های رمان به ذهنیات و جریان سیال ذهن قیس می‌پردازد که هر چیزی برای او جلوه‌ای از معشوق است.

نویسنده به خوبی توانسته است ذهنیات یک عاشق شیدا را روایت کند و مخاطب را با حال و هوای این عشق، در گذر داستان همراه کند. تنها نویسنده‌گانی توانمند و جهانی، چون محمود دولت‌آبادی می‌توانند چنین شخصیت‌هایی بیافریند که مخاطب بتواند در هزارتوی ذهنیات آنها غرق شود و همراه با روایت اثر پیش برود. هستۀ اصلی و مرکزی اثر که شالودۀ بنای رمان بر آن قرار گرفته است، عشق قیس و مهتاب یا به عبارتی عشق قیس به مهتاب است که باعث شده است دنیای داستانی در پیرامون آن شکل گیرد و یک رمان تأثیرگذار دیگر از این نویسندۀ چیره دست ایرانی خلق شود.