گاهی عشق خیلی ساده قدم به زندگی ما می‌گذارد؛ جوری که هرگز فکرش را هم نکرده‌ایم. روزی، جایی که انتظار داریم کسل‌کننده‌ ترین لحظه‌ها را بگذرانیم، نگاهی با نگاه ما تلاقی می‌یابد و دست سرنوشت ما را در برابر کسی قرار می‌دهد که پیش از آن گویی او را در خواب می‌دیده‌ایم.

«جستارهایی در باب عشق» رمانی است درباره‌ی دو جوان که در هواپیمای پاریس به لندن همسفر می‌شوند و همین زمان کوتاه، سرآغاز داستان عاشقانه‌ای میان آن دو می‌شود. موضوع داستان شاید عجیب نباشد اما آن‌چه که به آن کشش و جذابیت می‌دهد ژرفای خارق‌العاده‌ی احساساتی است که آلن دوباتن زیر ذره‌بین گذارده و به تحلیل آن می‌پردازد.

آلن دوباتن در این داستان عاشقانه که ساده و ناگهانی اتفاق می‌افتد و پیش می‌رود، به اوج می‌رسد و روزی نیز پایان می‌یابد، زوایای مختلف عشق را از دید فلسفی، روان‌شناسی و جامعه‌شناسی تحلیل می‌کند، اما همچنان از بستر داستانی بودن خارج نمی‌شود. او احساساتی را که شاید بسیاری از ما تجربه کرده‌ایم زیر تیغ تشریح می‌برد.

فصلی از کتاب بر این پرسش ساده اما حیاتی تمرکز می‌کند که ما چگونه و چه زمان خواهیم گفت «دوستت دارم»؛ جمله‌ی ساده‌ای که تپش‌های پنهان قلب ما را آشکار می‌کند. این کتاب جستاری را دربرمی‌گیرد در باب این که چگونه ما نقص‌ها را در پس تجربه‌های عاشقانه نادیده می‌گیریم. دوباتن در بحث مفصلی به نقش‌آفرینی گناه در عشق می‌پردازد.

این کتاب، هرچند نمی‌توان آن را یک کتاب روانشناسی دانست، اما می‌تواند برای همه‌ی کسانی که عاشق‌اند یا تجربه‌ی عشق را از سر گذرانده‌اند و یا در عشق شکست خورده‌اند نقش یک کتاب خودیاری را داشته باشد. با خواندن تحلیل‌های موشکافانه‌ی دوباتن از عشق و منشا و مکانیزم احساسات مختلف، می‌توانیم نسبت به احساس سرکشی آگاهی پیدا کنیم که به سادگی کنترل ذهن و زندگی ما را در دست می‌گیرد و ما را در پی خود می‌کشد.