ژرفای زن بودن عنوان اثری به قلم مورین مورداک و با ترجمه روان سیمین موحد است. نگارنده در این اثر 243 صفحه‌ای که نخست‌بار با نام «سفر قهرمان» در امریکا به چاپ رسید به بررسی علل ناکامی زنان در عین موفقیت‌های چشمگیری که در عرصه‌های گوناگون اعم از حرفه و کسب و کار، تحصیلات و... کسب می‌کنند، پرداخته است. آغاز بحث آن‌جاست که چرا زنان به وجود چنین پیشرفت‌هایی اقناع نمی‌شوند.

مورداک (1945) در این اثر از تجربه‌های خویش در کالبد یک زن و از احساسات و عواطف سرکوب شده خود که برایش الهام‌بخش یک مسیر مردانه بود صحبت کرده وی در بخش‌های زیادی از "ژرفای زن بودن" به نظریات کارل گوستاو یونگ، این استاد برجسته روانشناسی جامعه عمل پوشانده. او در عین تبیین چرایی این حس عدم رضایت به طرح و ارائه راه‌حل‌های بیرون رفت از این بحران نیز پرداخته که در جای خود بسیار جالب توجه است.

نقشه‌ی مورداک بر اساس تجربیات مشترک در میان موفق‌ترین زنان می‌باشد.

در بخش‌هایی از این اثر چنین می‌خوانیم:

بارها و بارها از زنانی حدود سی تا چهل سال شنیده‌ایم که از موفقیت‌هایی که در بازار کار بدست آورده‌اند ناراضی هستند. آنها، این نارضایتی را به صورت احساس مفید نبودن، پوچی، عجز و حتی احساس خیانت بیان می‌کنند. این زنان از شیوه معمول زندگی مردان که به اصلاح «سفر قهرمانی مردان» می‌نامیم استقبال کرده و موفقیت تحصیلی، هنری یا مالی کسب کرده‌اند، اما برای بسیاری از آن‌ها این پرسش همچنان باقی است که این همه تلاش چه فایده‌ای داشته است؟

در واقع، انگیزه کسب موفقیت در زندگی، این زنان را وادار کرده با فشار کار بیش از حد، خستگی، فرسودگی و ابتلا به بیماری‌های ناشی از فشارهای روحی مواجه شوند و در نتیجه هم اکنون نمی‌دانند چگونه باید از این مخمصه خارج شوند. وقتی آن‌ها برای اولین بار به دنبال کسب موفقیت و تایید و تحسین دیگران رفتند، انتظار چنین عاقبتی را نداشتند. جالب آن که وقتی چنین زنانی پس از دوره بازنشستگی به خانه برمی‌گردند کسی خوشحال و منتظر آنان نیست و اگر نیم نگاهی هم به زندگی بیرونی شان بیاندازید دیگر احساسی از تشویق مردان برای انجام کارهایشان به آن‌ها دست نمی‌دهد. در یک کلام احساس می‌کنند زندگی را باخته‌اند.