خودنویسم را از آفتاب پر می‌کنم: نامه‌های پرویز شاپور به فرزندش کامیار

کتاب « خودنویسم را از آفتاب پر می‌کنم» مجموعه‌ای از نامه‌های پرویز شاپور به فرزندش کامیار شاپور است. این نامه‌ها روایتگر دورانی است که کامیار شاپور به توصیه پدر برای ادامه تحصیل راهی کشور انگلستان می‌شود. هشت سال فاصله و دوری پدر و فرزند از یکدیگر با نامه‌نگاری آن‌ها به هم پر می‌شود و حاصل این کتابی است که به کوشش فرناز تبریزی و کامیار شاپور به چاپ رسیده است. این نامه‌ها روایتگر رابطه و حرف‌های صمیمانه پدری با پسرش است، نامه‌هایی که هم حاوی طنز و شوخی‌های دلنشین‌اند و هم می‌تواند روایتگر زندگی هنرمندی چون پرویز شاپور باشد که یکی از بزرگترین هنرمندان عرصه کاریکلماتور در ایران است.

در یکی از نامه‌های این کتاب آمده است: «کامی سلام امیدوارم حالت عالی باشد حال من هم بد نیست و به خصوص که دارم برایت این نامه‌ها را مملو از از واژه‌های بی‌سر و ته یا با سر و ته می‌کنم خودم هم نمی‌دانم قضاوت را به عهده تو می‌گذارم کامی جان من و یک نفر دیگر زیر یک سقف نشسته‌ایم و هر دومان داریم نامه می‌نویسیم او به دوستش و من هم به دوستم با این تفاوت که خانم طرف جاافتاده‌ای است و بنده هم مرد جاافتاده‌ای او خیلی سریعتر از من نامه می‌نویسد به طوری که نامه او در حال تمام شدن است در صورتی که من تازه شروع کرده‌ام».

 پرویز شاپور از طریق این نامه‌ها می‌خواهد در زندگی پسرش حضور داشته باشد و قصد دارد مسافت طولانی بین‌شان را را با آن‌ها از بین ببرد. این نامه‌ها حدود یک دهه از تاریخ معاصر ایران را دربردارد که پرویز شاپور در لابلای احوالپرسی‌های متداولش آن‌ها را ذکر کرده‌ است که می‌تواند جذابیت مطالعه این کتاب را افزایش دهد. این کتاب در 191 صفحه منتشر و اکنون در اختیار علاقمندان به این هنرمند توانا قرار داده شده است.